پاناکوتا

پاناکوتا Panna cotta دسری ایتالیایی خوشمزه، متنوع و سریعه که مثل ژله هم بصورت برگردان، هم در ظرف قابل سروه. برای آماده کردن این دسر سرد نه به همزن نیاز دارید نه به فر و به دلیل تنوع  در طعم و شکل مناسب مهمونی هاست.

پاناکوتا Panna cotta یعنی چی؟

پاناکوتا به معنی ”خامه پخته شده” است و نوعی پودینگ با پایه خامه محسوب می‌شود و متعلق به منطقه پیمونت در شمال ایتالیاست. در این منطقه برخلاف بقیه مناطق ایتالیا که پرورش زیتون و مصرف روغن زیتون به عنوان چربی در غذاها بسیار متداول بوده، دامداری داشتن و از کره و چربی حیوانی برای تهیه غذاها استفاده می‌شده و این دسر برای استفاده از خامه‌هایی که بعد از تهیه کره باقی می‌ماند، طراحی شده است. در ابتدا برای آماده کردن پاناکوتا، خامه رو روی حرارت با شکر و استخوان ماهی می‌جوشاندند تا غلیظ شود. استخوان ماهی در حرارت کلاژن از خودش تولید می‌کرده و مثل ژلاتین نقش غلیظ‌کننده را ایفا می‌کرده است. بعدها این دسر را با سفیده تخم مرغ و به‌صورت بن ماری غلیظ کردند و با پیشرفت صنایع غذایی و تولید ژلاتین به‌صورت کارخانه ای پخت این دسر آسان‌تر شد و خیلی زود جایش را به عنوان دسر محبوب در منوی رستوران‌ها باز کرد. فرق اساسی پاناکوتا با بقیه پودینگ‌های اروپایی در عامل غلیظ‌کننده آن است، پاناکوتا با ژلاتین و بقیه پودینگ‌ها با تخم مرغ یا نشاسته غلیظ می‌شوند. در مورد اولین نسخه ثبت شده این دسر دو تئوری وجود دارد، یکی اینکه این دسر اولین بار در سال 1766 در یک کتاب آشپزی ثبت شده و دومین تئوری بیانگر این است که طرز تهیه این دسر اوایل سال 1900 توسط یک خانم لهستانی مقیم ایتالیا نوشته شده است.

در دستورهای پاناکوتا به شکل امروزی، خامه به تنهایی استفاده نمی شه و با شیر رقیق می شه و ژلاتین به عنوان عامل غلیظ کننده به کار می ره. در این دسر علاوه بر شیر و خامه، طعم دهنده های مختلفی استفاده می شه که معروف ترینش وانیله. روی پاناکوتا رو با سس شکلات، کارامل یا میوه تزئین می کنن.

تاریخچه اختراع پاناکوتا

منشا اولیه دسر پاناکوتا نامشخص هست اما در بعضی از کتاب های قدیمی گفته شده که این دسر به اوایل دهه 1900 باز می گردد. طبق یک افسانه، اولین بار توسط یک خانم مجارستانی در لانگه ایتالیا ساخته شد.
همچنین گفته می‌شود که در گذشته، ایتالیایی‌ها از ژله تهیه شده از استخوان ماهی برای غلیظ کردن آن استفاده می‌کردند. البته امروز فقط از ورقه های ژلاتینی استفاده می کنیم.
اولین شواهد پیدایش آن به دهه 1960 برمی گردد، زمانی که اتوره سونگیا، سرآشپز ستاره رستوران “i tre citroni”، اولین کسی بود که دستور غذا را، همانطور که امروز می شناسیم، به منو اضافه کرد. از سوی دیگر، در شمال اروپا، کتاب‌های دستور پخت آن را بسیار قدیمی‌تر، به‌ویژه مربوط به قرون وسطی می‌دانند.

امروزه پاناکوتا بر اساس دستور سنتی با خامه، شیر، شکر، وانیل و ژلاتین ساخته می شود. اما خلاق ترین قنادها به همین موارد بسنده نمی کنند! رایحه، سس میوه، شکلات و هر چیز دیگری که می تواند ظاهر و طعمی خاطره انگیز به آن بدهد را می توان به دستور اولیه اضافه کرد.

برخی قهوه را برای عطر و طعم شدیدتر به آن اضافه می کنند، در حالی که برخی دیگر رایحه هایی مانند اسطوخودوس، گل رز یا انار را برای عطر گل و طعم تابستان اضافه می کنند.
از سوی دیگر، برخی ترجیح می‌دهند دستور پخت سنتی را حفظ کنند اما ظاهری به آن می‌دهند که توجه ها را به سمت خود جلب می کند. مثل همین نمونه زیر که به حالت کج داخل لیوان سرو شده است.

قالب های مناسب پاناکوتا: 

یکی از عوامل تنوع این دسر، استفاده از قالب های مختلفه.

پاناکوتا رو در این قالب ها درست می کنن:

• قالب های آلومینیومی و تفلون مخصوص ژله یا کرم کارامل
•  قالب های سیلیکونی، لیوان یا جام
• قالب های پلاستیکی و رمکین (قالب سرامیکی تک نفره)

در دنیایی مملو از شیرینی های پیچیده و رنگارنگ و دسرهای بزرگ، پاناکوتا به عنوان شاهدی بر قدرت سادگی است. زیبایی آن نه تنها در ظاهر آن بلکه در هماهنگی طعم ها و بافت هایی است که ارائه می دهد. با خوردن یک قاشق از این دسر ایتالیایی، فقط خورنده یک دسر نیستید بلکه شما در حال تجربه سفری از طعم، فرهنگ، و هنر آشپزی هستید که امتحان خود را پس داده است.

اگر عضو کانال آشپزی ایران پخت در ایتا بشین، میتونید هر روز آموزش های کانال رو دنبال کنید و تبدیل به یه کدبانوی خوش سلیقه بشین. فیلم های اموزشی رو در کانال بارگزاری میکنم پس کافیه روی لینکی که گذاشتم بزنید👆 و عضو بشین